بی قرار از توام و در دل تنگم گله هاست/آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست..

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب/در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست..

غریب است دوست داشتن...

وعجیب تر از آن است دوست داشته شدن...

وقتی میدانیم کسی با جان و مال دوستمان دارد...

و نفس ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده...

به بازیش میگیریم..هر چه او عاشق تر/ما سرخوشتر...

هرچه او دل نازکتر/ما بی رحم تر...

تقصیر از ما نیست/تمامی قصه های عاشقانه/اینگونه به گوش ما خوانده شده اند

بهانه های دنیا تو را از یادم نخواهند برد...

 من تو را در قلبم دارم...                                

نه در دنیا...                                            

هرگاه در وادی زندگی از غروب غم های بی عاطفه خسته شدی..

بياد من باش که دلم به ياد توست....

دلم تنگ است/دلم تنگ است/دلم اندازه ی حجم قفس تنگ است..

سکوت از کوچه لبريز است/صدايم خيس و بارانی است..

نميدانم چرا در قلب من پاييز طوفانی است..

کنار آشيانه تو آشيانه ميکنم/فضای آشيانه را پر از ترانه ميکنم..

کسی سوال ميکند بخاطرچه زنده ای؟/و من برای زندگی تو را بهانه ميکنم..

گفتمش دل ميخري پرسيد چند؟

گفتمش دل مال تو تنها بخند

خنده كرد و دل ز دستانم ربود

تا به خود باز امدم او رفته بود

دل ز دستش روي خاك افتاده بود

رد پايش روي دل جا مانده بود...

چترها را بايد بست/زیر باران بايد رفت/فکر را خاطره را زير باران باید برد....

با همه مردم شهر زير باران بايد رفت/دوست را زير باران بايد برد....

عشق را زير باران بايد جست....

زير باران بايد بازی کرد/زير باران بايد حرف زد نيلوفر کاشت....

زندگی تر شدن پی در پی/زندگی آب تنی کردن در حوضچه ی"اکنون" است....

رخت ها را بکنيم/آب در يک قدمی است....

                                                                                                       سهراب سپهری

گرمی نگات/مهربونيات/هرگز از يادم نمیره

قلب عاشقم از نبودنت/ داره رنگه غم ميگیره

کاش ميشد يه روزی دوباره باز/با تو بودن رو ببينم

زندگيم رو زير پات ميريزم/بيا تو بهترينم

به عشق تو از همه کس/از همه کس بريدم

توی هيچ کجای دنيا /مثه تورو نديدم

نذار چشمام به غم بشينه /با رفتنت دوباره

بيا که از تو جون ميگيرم/با يه اشاره

دليل زنده بودنم تويی/فقط تو هستی

رفتی و بی بهونه آيينه ات رو شکستی

تويی برام عشق و زندگی/فقط خدا ميدونه

دلم ميخواد ببينمت دوباره عاشقونه

تو بارونی ترين ابری/من از پاييز لبریزم....

چه معصومانه ميباری/ چه مظلومانه ميريزم....

می دونستی اشک گاهی از لبخند با ارزش تره؟

چون لبخند رو به هر کسی می تونی هدیه کنی...

اما اشک رو فقط برای کسی میریزی که نمیخوای از دستش بدی...

چرا غم ها نمیدانند/که من غمگین ترین غمگین شهرم....

بیا ای دوست با من باش/که من تنهاترین تنهای این شهرم....

عشق بین دو نفر این نیست که هر دو زیر باران خیس شوند....

                                       عشق آن است که یکی چتر شود برای دیگر...

                                                              ودیگری هیچگاه نفهمد که چرا خیس نشود....

اگر چشمان من دریاست/تویی فانوس شب هایش....

خدایا....

اینجای زندگی خیلی دلم گرفته..یا بزن بره جلو...یا خیلی برگردون عقب...

اگر به سویت این چنین دویده ام/به عشق عاشقم"نه به وصال تو....

در این شبان بی فروغ من/خیال عشق بهتر از خیال تو....

باختن بردن چه فرقی داشت من نشناختم....

                                             تا کدامین رویش افتد سکه ای انداختم....

برنشاندم بر کمانم شاخه ای گل جای تیر....

                                            آرشی از خویش آرش تر از آرش ساختم....

از چه میجنگی تو با من/من که همچون گردباد....

                                           یک قدم دورتر از توتا میتاختی میتاختم....

از سرافرازیم بس بود اینکه فهم کس نشد....

                                          من چه ها را بردم آخر من چه ها را باختم....

بر تو چون ساحل آغوش گشودم/بردلم بود که دلدار تو باشم

وای بر من که ندانستم از اول/روزی آید که دل آزار تو باشم

                                                                          "فروغ فرخزاد"

او شراب بوسه می خواهد زمن/من چه گویم قلب پر امید را؟

او به فکر لذت و غافل که من/طالبم آن لذت جاوید را

                                                                        "فروغ فرخزاد"           

بیا با من مدارا کن که مجنونم و مستم                        ************************                اگر از عاشقی پرسی بدان دلتنگ آن هستم

بیا از غم شکایت کن که من همدرد تو هستم                 ************************               اگر از حال من پرسی بدان نازک دل و خسته ام

بیا از درد حکایت کن که من محتاج آن هستم                ************************               اگر از زخم دل پرسی بدان مرهم بر آن بستم

ای که به یادت در آتش غم می سوزم/یاد من کن که به یادت همه شب می سوزم....

تا چند نظر به روی مهتاب کنم/خود را به هوای دیدنت آب کنم...................یک قطعه ی عکس خود برایم بفرست/تا در دل بی قرار خود قاب کنم

فدای ناز عشقت ناز دانه..که عشقت کنج دل زد آشیانه/به یاد سوزش مجنون زلیلی..به یادت سوختم در این زمانه

در حسرت موجم..باران کفافم نیست/درمان درد من.. بارانء نم نم نیست

تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت/میتوان گفت که من چلچله ی باغ توام..

مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف/سخت محتاج به گرمای توام.

چه شد ای پنجره ی عشق چرا بسته شدی/شاید از هم نفسی با دل ما خسته شدی.....

چشم بسته از فرسنگ ها می شناسمت...این تلاشت برای گم شدن مرا میخنداند...

اگر غرور نبود...

چشم هایمان به جای لب هایمان سخن نمی گفتند

وما کلام محبت را در میان نگاه های گه گاهمان جستجو نمیکردیم..

اگر شکستن قلب و غرور......صدا داشت/عاشقان......سکوت شب را ویران میکردند

اگه خوابت اومد بیا توی چشمم بخواب...اگه اشکم نذاشت بیا توی قلبم بخواب...

اگه صدای تپش قلبم نذاشت...من میمیرم تو سیر بخواب...

توی دفتر نقاشی هام رنگ چشاتو کم دارم......

                                                 بی معرفت نگام بکن فقط نگاتو کم دارم........

تو دریایی و من موجی اسیرم/که میخواهم در آغوشت بمیرم.....

                                                                   بیا دریای من آغوش برکش/نمی خواهم جدا از تو بمیرم...

شاعر پس کوچه های زندگی/عابر راه قشنگ بندگی/عازم پرواز تا عرش خدا/دست هایت بال پرواز دعا/بر سر سجاده ی مهتابی ات/در نیلیش های پاک وآبی ات/کن دعایم مهربان آشنا/چون اجابت میکند از تو خدا...

باز در کلبه ی عشق عکس تو مرا ابری کرد......

                                                         عکس تو خنده به لب داشت ولی اشک چشم مرا جاری کرد........

شب است و در به در کوچه های پر دردم/چه غریب و خسته به دنبال گمشده ام میگردم

                                                                         اسیر ظلمتم ای ماه من کجا مانده ای؟/من به اعتبار تو فانوس نیاوردم..

اگر لیلی به مجنون داده میشد*****************************************************************دگر هیچ عاشقی رسوا نمیشد

شب شکست /پیمان شکست....

                                                    عهدی شکست/قلبی شکست.....

                                                                                                           از شکست هر شکستی/ بر دلم آهی نشست....

عشق یعنی مستی و دیوانگی..........

                             عشق یعنی با جهان بیگانگی.............

                                                            عشق یعنی شب نخفتن تا سحر.............

                                                                                           عشق یعنی سجده با چشمان تر.................

نگاهم کن که من محتاج آن چشمان دلتنگم***********

بگو با من دوباره راز مستی را********

که من بی تو به یک دنیا شقایق دل نمیبندم***********

گلت خشک شد ولی هرگز" نمرده" زمان بوی تو را از خونه برده..

                                                                      دلم خوش بود می آیی به خوابم ولی چند ماهه که خوابم نبرده..

دوباره فال حافظ و دوباره توی فالمی/همیشه در خیا لتم اگرچه بی خیالمی.................