ای اشک دوباره در دلم درد شدی

تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی

از کودکی ام هر آن زمان خواستمت

گفتند دگر گریه نکن مرد شدی...

ای دل من گرچه در این روزگار...

جامۀ رنگین نمی‌پوشی به کام
بادۀ رنگین نمی‌بینی به‌ جام
نُقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که می‌باید تُهی‌ست
ای دریغ از تو اگر چون گُل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای‌ دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشۀ غم را به سنگ
هفت‌رنگش می‌شود هفتاد رنگ...

ستاره ها را برای آمدنت گلچین کرده بودم...

وقتی آمدی...

خورشید نگاهت ستاره ای برایم نگذاشت...

اما من از بس دوستت دارم...

با عشق قلبم را تقدیمت میکنم..............

منت

می دانی...؟

آدمهای ساده...ساده هم عاشق می شوند...

ساده صبوری می کنند...ساده عشق می ورزند...

ساده می مانند... اماسخت دل میکنند...

آن وقت ک دل می کنند...جان می دهند...

سخت می شکنند...سخت فراموش می کنند... 

ميدوني چيه؟

نميدوني؟

فكر كن...

من بگم؟

بابا دوستت دارم...

تو رو؟

نه بابامو ميگم...